Wat als je niet mag rouwen?

Rouwen is de prijs van hechting. Wij, mensen, hechten ons allemaal. Al dat gene waaraan we gehecht zijn weg is en we ervaren verlies. Dit verlies kan heel heftig zijn en ons behoorlijk van ons stuk brengen. Rouw is iets ontzettend intens. Verlies is iets ingrijpends waar tijd voor nodig is om het te verwerken. Dat doet iedereen op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo. Mensen denken en voelen vaak verschillende dingen. Over rouw praten is iets dat je kan helpen. Steun is belangrijk. Maar wat al je niet mag rouwen, hoe ga je er dan mee om? Als je eigenlijk er niet over mag praten.

Waarom mag je niet rouwen?

Soms verlies je iets of iemand om wie jij heel veel geeft aan wie jij je hebt gehecht. Je hebt je aan iets gehecht en dat valt weg, maar niemand weet hoe diep je dit raakt. Niemand weet hoeveel je dat raakt. Je kan er niet over praten. Dit maakt het moeilijker te rouwen.
Je bent schaduwweduwe. Je mag niet rouwen om jouw grote liefde, want hij was niet van jou. Jij hebt geen recht op gevoelens volgens de omgeving. Hierdoor kun je je geïsoleerd en eenzaam voelen. In de zelfde categorie valt de man die een geheime minnares had of een geheime minnaar. Of die geheime crush die je al jaren had, maar niet kon bestaan door allerlei redenen. Niemand weet van jouw liefde voor hem of haar. Je kunt er niet over praten en weinig mensen begrijpen jouw verdriet.
Je kende iemand nog maar kort. Het was intens de liefde tussen jullie. Jullie wisten dat je de ware hadden gevonden en nu is hij dood. Vele begrijpen niet dat het verlies net zo erg kan zijn.
Rouwen doe je pas als iemand dood is. Dat is niet zo. Is er sprake van een ziekbed, een geliefde heeft bijvoorbeeld kanker of Alzheimer,  dan begint het rouwproces eerder. Een gezond iemand zien aftakelen, zorgt vaak voor veel verdriet. Je rouwt om het verlies van je geliefdes gezondheid, van de mens die hij/zij ooit was en van jullie leven samen. Dit wordt ook wel ‘anticiperende rouw’ genoemd. Vooral mantelzorgers hebben er last van. De omgeving begrijpt deze vorm van rouw vaak niet goed. waardoor mensen zich eenzaam en geïsoleerd kunnen voelen.
Je mag niet rouwen om je huisdier Over het verdriet na de dood van een huisdier wordt nogal eens lacherig gedaan. Maar het rouwen om een dier is vergelijkbaar met het rouwen om een mens. Je leeft jaren lang samen en opeens is je maatje er niet meer. Maar niet iedereen begrijpt dit. Je haalt toch zo weer een  nieuwe.
Rouwen doe je om iemand of iets wat je bent verloren niet om een idee. Je bent je religie verloren, je geloof in de mensheid, je kinderwens blijkt onhaalbaar. Dit zijn allemaal vormen van verlies die heel heftig kunnen zijn. En jij verdient het om hier om te mogen rouwen, wat anderen ook vinden.

Acceptatie

Ik weet zeker nu je het bovenstaande leest dat er een aantal redenen zijn die je echt niet begrijpt dat mensen daar om kunnen rouwen. Er zijn vast ook redenen die je wel snapt maar er niet over zou durven praten toch? Je mag echt rouwen wat het ook is.
Want van wie mag het eigenlijk niet? Is het niet gewoon jouw idee dat je er geen verdriet over mag hebben?

Blijf goed voor jezelf zorgen.

Het is belangrijk om jouw gevoelens serieus te nemen. JE hoeft zich niet te schamen voor uw gedachten of gevoel.
Geef Jezelf ook genoeg tijd. De een heeft meer tijd nodig dan de ander. Schrijf het eventueel van je af en blijf goed voor jezelf zorgen. Ga op tijd naar bed, een op vaste tijden, liever geen alchohol en blijf gewoon werken en je hobby’s doen.
Voor veel mensen helpt het om te praten met iemand die ze vertrouwen, over wat je denkt en voelt. Zoek iemand, een lotgenoot, een vertrouwenspersoon bij wie je wel je verhaal kwijt kunt. Iemand die niet oordeelt. En anders een professional die betaald wordt om naar je te luisteren.

Neem zelf goed afscheid

Het is belangrijk dat je goed afscheid neemt ook al mag dit niet van anderen. Een goede manier is een brief te schrijven aan hem/haar of dat waar je om rouwt. Schrijf waarom je hem mist en wat je nu gaat doen om dit aan jezelf te geven. Stuur de brief ook op, zonder adres is waarschijnlijk het beste. Je kunt hem ook verbranden of zelfs aan die vlieger doen. Niet in de hoop dat iemand hem leest maar je doet dit om los te laten en ja je mag er best bij huilen als je dit doet.
Een andere manier om afscheid te nemen is met een meditatie. Visualiseer hoe je de handen (of poten) van je geliefde vast pakt en verteld dat je hem gaat missen, dat je sterk genoeg bent om alleen verder te gaan en bedankt hem voor wat hij heeft gebracht. Toen ik dit laatst eens deed was ik zo verdrietig dat ik een uur heb gehuild maar daarna was ik zo opgelucht. Ik voelde mij iets lichter en vrijer. (huilen mag ook gewoon en is zelfs gezond)

Wees je ervan bewust dat je niet de enige bent en accepteer je verdriet. Je moet doorheen. Waar je ook om rouwt ik leef met je mee en het wordt echt beter!

De woorden van bemoediging in dit boek kunnen je misschien ook helpen.