
vuur en vlam
Het begon zo simpel als een spel.
Een prikje hier,een plaagje daar
een date, want ik was vrijgezel
en wist nog niets van haar.
Ik kreeg meer dan waar ik op kon hopen
De zachtheid en het mededogen waar ik voor viel
mijn hart ging langzaam open
Was dit mijn maatje, een tweeling ziel?
Heet verlangen, passie, vuur
chatten, mailen, kwekken en kwaken
vele malen tot in het late uur
Hoe kon iemand mij zo raken?
Ik had het nooit zo ver mogen laten komen!
Nu krijg ik je niet meer uit mijn hoofd
en spook je zelfs in mijn dromen.
Het is tijd dat het vuur dooft.
Het begon zo simpel als een spel
Een prikje hier, een kus.
Nu ben ik nog vrijgezel
en tja…..dus
Ik had het nooit zo ver morgen laten komen!
Nu krijg ik je niet meer uit mijn hoofd
Een sprookje dat bestaat alleen in dromen
Het is tijd dat het vuurtje dooft.


2 reacties
Nora de Wijn
Weer een mooi gedicht.
danielle vink
Dank je, Nora