Vergeten woorden

“Je bent mooi, je bent net een prinses” zei ze tegen de mevrouw die op visite kwam.
“Dank je” zei de vrouw en de vrouw glimlachte ” wat fijn dat je dat zegt.”
“Zullen we een spelletje doen, wil je een spelletje doen met mij?”
” Natuurlijk wil ik dat” zei de vrouw.
Nu was het haar beurt te glimlachen. Marieke was blij dat de vrouw met haar wilde spelen. Ze wist niet wie de vrouw was, maar spelen was leuk. Marieke vroeg zich af of ze de vrouw kende. De vrouw had iets bekends.

Ze speelden samen ganzenbord. Daarna gingen ze samen wandelen in het park.
“Ik wil een ijsje” zei Marieke.  De vrouw kocht een ijsje. Op het bankje aten ze dat op. “Ik hou van je” zei Marieke maar ze wist eigenlijk niet waarom ze dat zei.
“Ik hou ook van jou” zei de vrouw.
Opeens werd Marieke een beetje droevig. Er was iets dat ze vergat. Er was iets dat ze vergat dat heel belangrijk was.
” zullen we de eendjes gaan voeren?” vroeg de vrouw.
“Ja” zei Marieke blij. De vrouw had oud brood meegenomen.

Toen het fris werd gingen ze weer naar binnen en bleef de vrouw bij het eten. Ze sneed zelf het vlees voor Marieke.
Na het eten was Marieke moe. De vrouw hielp haar douchen en bracht haar naar bed.
Ze kreeg haar slaappillen.
Marieke lag in bed. Ze hoorde de vrouw praten buiten haar kamer. De vrouw huilde.
“Waarom huilde de vrouw” vroeg Marieke zich af. “Het was toch een hele leuke dag geweest?”
Vlak voor ze in slaap viel wist ze het opeens.  Hoe kon ze dat vergeten zijn? Het was intens verdrietig.
Ze fluisterde voordat ze in slaap viel nog snel de woorden die ze de hele dag al kwijt was. ” dag lieve knappe dochter. Ik hou van je”