Veilig uit
Wanneer de gezichten verdwijnen,
ik de wind op mijn wangen voel
en niemand meer hoef te vertellen
wat ik toch bedoel
Wanneer mijn blarende voeten bloeden
en mijn gedachten verstoken zijn van ruis
wanneer het knispert als ik loop
dan pas voel ik mij thuis
Ver van huis alleen op weg
geen vermoeiende stemmen in mijn hoofd
alleen de snijdende wind
en de vrieskou die mijn lijf verdoofd
Niet meer onverwachts vastgepakt
geen geschreeuw, gehuil of zelfs onverwachts gefluister
maar alleen mijn eenzaam kloppend hart
waar ik nu nog naar luister
Waar gezichten verdwijnen, gedichten verschijnen
en het kreupelhout mijn pad weer sluit
Waar geen mens mij vinden kan
daar ben ik veilig uit.
