Gedichten,  gedichten over persoonlijk ontwikkeling

Tol

De weg die ik nu moet gaan
dwingt mij even stil te staan.
Ik ben de weg niet kwijt
maar wel verdwaalt.
Jij bracht mij hier, geen keus,
maar ik heb wel de tol betaald.

De weg die ik nu nog moet gaan
dwingt mij even stil te staan.
De zon die schijnt,
mijn hart verduisterd.
Er is geen stilte
als je fluistert.

De weg, tot nu toe afgelegd door mij,
deed ik omdat jij dit zei
Jij bracht vertraging
Jij bracht ongelukken
Ik kijk achterom alles aan stukken.



De weg die ik nu nog moet gaan
dwingt mij iets langer stil te staan
Je bent mij kwijt
en ik wil verdwalen
dat doet pijn
maar geen bergen, zonder dalen.

De weg omhoog die ik moet gaan
dwingt mij bij je weg te gaan.
Ik loop alleen
over een nooit gelopen pad.
Jij volgt de snelweg
van stad naar stad.

De weg die ik nu nog moet gaan
dwingt mij alleen verder te gaan
In mijn eentje
door het bos te dwalen,
weg van iedereen
omdat ik nooit meer de tol wil betalen.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

%d bloggers liken dit: