-
Kwetsbaar (6)
Ik voel me kwetsbaarals ik mijn echte zelf naar buiten laatHet is niet veilig om mezelf te zijnDurf ik het? Vind ik liefde of verraad? Ik pas me aan Probeer te doen wat men mij vraagt Een braaf meisje dat iedereen behaagt. Maar van binnen ben ik andersIk zie alle onrechtvaardigheid Ik zie de pijn en voel het knellen van de tijd De eenzaamheid die maakt mij boosen triggert mijn paniek maar ik durf het niet te zeggen want de wereld die is ziek. Ik voel me kwetsbaar Als ik vertel hoe ik de harde wereld zie Ik voel me kwetsbaar Zelfs in mijn eigen Poëzie Ik voel me als…
-
avond tranen (2)
De geur van rozen bezwangerd de avond van ergens in de verre verte hoor ikeen ukelele en ik begin te dansenWie kijkt en Wie stoor ik? Ik denk aan dat dansende tropische meisje met donkere ogen en zo prachtig Mijn huidige bestaan is saaiIk verlang weer naar jachtig. De westen wind proeft bijna zout mijn huid voelt droog als de woestijn Zo’n mooie avond niet in jouw armen dat doet meer dan pijn. De avond eindigt in een zwoele nacht Met sterren in overvloedEn totaal onverwachtvraag ik me af wat je doet. De droge grond maakt de nachten heet Mijn huid droog als de woestijn dat jij niet mijn zoute…
-
Gezellig eenzaam
In de verte hoorde ik het geluid van een bel niet voor mij, ze bleven op het geasfalteerde pad Zij waren als mijn leven, gingen voorbij, te snel Ik wende mijn gezicht richting de stad. Ik zag de lichtjes omdat de avond vielin mijn schoenen ontstond een ijzig voetenbad,Net als in de spelonken van mijn ziel Langs de donkere weg haastte ik mij alleen terug naar de stad waar de straten nu verlaten waren Er liep niemand anders door de straten heen Geen stromen van mensen zoals eerdere jaren Geen gezellig geroezemoes, maar ook geen stinkende vreemde lijvenEn hoewel ik het gevoel niet kon verklarenZou ik het als gezellig eenzaam…
-
Stormen
Ik ben niet mijn demonen, maar zij zijn wel een geheel van mij. Zij zijn de wreedheden die ik heb geleden Zij zijn mijn storm, mijn eb en vloed, het getij. Mijn demonen komen vermomd als orkanen Wolken verbleken mijn schoonheidDe stormen van hormonen zijn niet te stopen Daarna weer spijt Ik ben niet mijn demonenIk ben niet mijn tranen en ik ben niet de regen Maar hoe hou ik in vredesnaam Die demonische tornado’s tegen. Dit gedicht verscheen eerder in mijn bundel “dichtend door de seizoenen“
-
Mijn Muur
Mijn handen zijn rauw van de stenen die ik heb terug gelegdHij brak mijn muur, heeft elke steen verlegtHoe kon ik dat toelaten, waarom bleef ik hem vertrouwenNu moet ik weer opnieuw beginnen met de muur te bouwen De muur wordt breder en groter dan de vorige keerwant afbreken dat wil ik nooit meer. Ik kon hem niet vertrouwenEn daarom ben ik nu weer aan het bouwen Ik span nog wat schrik- en prikkeldraadwant om iemand nog toe te laten is het te laat De mensen zijn koud, bij de haard is het warm en vriendschap maakt rijk, maar niet zo, dan liever arm. Ik graaf nog een gracht, maar…
-
Avond tranen
De avond valt half verlicht door de ondergaande zon. Het regent binnen laat zoute vlekken achter op mijn japon.
-
Jij bent zo ongrijpbaar
Je bent zo ongrijpbaaromdat je nooit blijftJe bent dus weer weg voordat routine beklijft Ik wil je niet kennenal verlang ik er naar omdat je nooit blijft Maakt dat me raar? Je bent zo ongrijpbaardat maakt het zo fijn want ik ben gevangen in angst voor de pijn Ik wil niet de sleur om aan je te wennenZo blijf ik dromen want ik kan je niet kennen Je bent zo ongrijpbaaromdat je nooit blijftJe bent dus weer wegvoordat routine beklijft Ik wil je niet kennenal verlang ik er naaromdat je nooit blijftwant je gaat weer naar haar
-
Vrijheid
Vrijheid dat is lekker dollendaar waar jij, jij kunt zijnVrijheid is dat leven zonder angst, geweld of pijn Ik weet alleen uit beelden op tv en verhalen mij verteld over concentratie kampen met enkel wanhoop en geweld Vrijheid dat is kunnen fladderen zonder dat iets mij tegen houdVrijheid dat is mogen spelen ook al ben je 100 jaartjes oud Soms is vrijheid moeilijk Want waar begint de jouwe en eindigt die van mijMaar als ik echt mezelf mag zijn dan ben ik waarlijk vrij Vrijheid is nu mogen huilen van verdriet en over 1 seconde van lachen van plezier En omdat ik dat nog mag is het dat ik vandaag…
-
Niemand begrijpt ons
Zelfs als men wist hoe intens, Voorbij de pijngrensHoe kloppend dit gevecht isNiemand kan begrijpen dat dit echt is Niemand begrijpt dat dit echt kan zijnHoe liefelijk en eerlijk de pijnHoe mysterieus en desastreus Als je vergeet neer te komen Hoe heerlijk een val in het ravijn. Waarschijnlijk is het onmogelijk te volgenHoe heerlijk het is te worden verzwolgenin een minzaam controlerend beestNiemand begrijpt hoe verwarrend het voor ons is geweest Alles kan ik aan je geven Ik hoef niet meer te overlevenNiet zichtbaar zoals normaalmaar ik weet, jij bent echt en geniaal. Niemand begrijpt ons echt Het heerlijk pijnlijke gevecht De rust en de stilte in mijn hoofd als…
-
En toen kwam jij
Ik probeerde mijn hoofd boven water te houden,terwijl ik allang verdronken was,Niet in water, maar in woorden,van hem nu en vroeger de kinderen in de klas Steeds vaker kwamen woordenIk voelde me kleinIk mocht mezelf, Wilde niet mezelf, wilde helemaal niet zijn Ik probeerde te vechten, een bij voorbaat verloren strijd Ik was niet belangrijkniemands prioriteit Ik probeerde van mensen te houden Tot ik niets meer te geven hadTot ik zeker wist dat ik vertrouwenzeker ontzettend had overschat En toen kwam jijen jij luisterde je schreeuwde niet maar fluisterde En toen kwam jij jij bent het groener gras en ik herinner mij langzaam weer wie ik was
