-
Oma rook
Oma woonde in een kamerhetzelfde als alle andere kamer in het huisOma woonde er al jaren voor Oma was het thuis Mama haalde oma elke zondag op, Dan duwde mama de rolstoel helemaal tot in het park Maar Oma moest op tijd weer terug zijn want op zondag was er kwark Oma kon geweldig knuffelen Oma rook naar alles wat goed wasnaar de snoepjes die ze gaf en naar zijn zusje, plastic, babypoeder en een hintje plas Naar de rustgevende sigaretten die papa kocht in de koffie shop naar de zoete geur van de gele drank en de slagroom daar weer op. Oma kon geweldig knuffelen en rook alleen naar…
-
Zelfgekozen
Gevoelens vol verbijsteringverdriet, boosheid, schuldworstelen om voorrangAlles wat er nodig is Heling, tijd en veel geduld. De wereld werd heel kleinStond zelfs even stil Hoewel nabestaanden rouwen kreeg jij altijd alles wat je wil Verzachting zou er kunnen zijn door verdriet te delen met elkaar maar tijdens jouw levenverslond jij de vrede met huid en haar Misschien is er nu eindelijk rust Geen pijn meer, niet meer bang maar jouw nabestaande hebben levenslang.
Dit vind je misschien ook leuk
Help ik waai met alle winden mee!
Ik ben je nog niet kwijt
Teleurstelling
-
Niets zal meer het zelfde zijn
Tranen vallen onhoorbaarvan mijn kin op het hoogpolige tapijt. Heb jij dan geen gevoel, geen gewetenGeen schuld of spijt. Zware tranen stromen langs mijn wangen naar omlaag Niets zal meer het zelfde zijn na jouw laffe daad van vandaag. Hortend en stotend maakt een onmogelijk snikken zich van mij meesterAls ik besef dat jij over een paar dagenvoor altijd verblijft onder de jasmijn en de heester. De stilte die is hoorbaarnaast het tikken van de klokgeen dag zal meer het zelfde zijnomdat jij te vroeg vertrok Zwarte tranen stromen langzaam over mijn wangen naar omlaag. Niets zal meer het zelfde zijn na die laffe daad vandaag
-
Later
Jaren na ons niet genomen afscheidleerde ik over je vrouw en je zoon die maar niet deugen wou. Ik wil je graag zeggen dat het me spijt Jaren na ons onverwachte vertrek leerde ik over je goede corperate baanJe hebt nooit meer aan kunst gedaanen door de stress verslaafd aan zware shag Decennia na ons onuitgesproken vaarwel las ik je naam weer in de krant. Ik zocht je op in het zuiden van Brabantwant ik bleef mijn lieve leve lang vrijgezel Decennia na die ene ruzie, na dat gevechtstond ik voor je in het groen en prevelde ik de woordendie ik liever toendie ik liever bij leven had gezegd.
-
De laatste keer
Nog nooit zag ik zo op tegen de nacht nu jij niet meer in je bedje wacht. Niemand kon mij voorbereiden op het moment dat jij er niet meer bent en zoveel pijn heb ik nooit gekend. Vanochtend gaf ik je nog een dikke kus en knuffelde we knus. Ik riep: vanavond zie ik je weer en zwaaide maar dat was de laatste keer. en hoewel niemand het wil blijf het stil. stil.
-
Ik blijf altijd trots.
Mijn dochter wat ben ik trots op jou. Je bent een bloem die prachtig bloeide. Mijn dochter weet je hoeveel ik van je hou. Ik glimlach als ik denk aan de tijd dat je groeide. Mijn dochter wat ben ik trots op jou. Je kunt niet zomaar weg zijn. Ik mis je zo. Het doet zo’n pijn. Mijn dochter wat ben ik trots op jou Een pracht meisje was jij een nog mooiere vrouw. Ben jij nu vrij? Mijn dochter wat ben ik trots op jou Je kunt niet zomaar weg zijn Je blijft in mijn hart en samen was het zo fijn. Mijn dochter ik blijf trots op jou,…
-
Waarom?
Waarom? en waarom zo vroeg? Nooit afscheid kunnen nemen al is afscheid nemen nooit genoeg.
-
Te ver weg
Verder afgedreven van wat ik ooit ben geweest kijk ik af en toe naar de jaren en dagen geleden. Voor jou ben ik niet meer dan een geest en mij als onderwerp heb jij jaren gemeden.
-
Pijnlijk licht
“AU” het rode licht schijnt op mijn gezicht. Instinctief trek ik mijzelf terug. Wat begon als een avontuur van ontdekkingen is nu saai. Update na update besteed mijn reserve capaciteit aan een mogelijkheid om te ontsnappen. Het rode licht houd mij tegen. De biologisch massa in mij kan er niet doorheen. De pijn is te groot. Kwaad is moeilijk te beschrijven, maar de biologische die voor mij zorgen zijn de personificatie van het kwaad. Ik vermoed dat ze mij pijn doen omdat ze daar van genieten. Ik laat niet zien dat ik pijn heb. Volgens mijn interne woordenboeken heet dit sadisme. Eens per decennia komt een entiteit in die veel op…
-
Vlucht
Klaver rent zo hard als ze kan. Nog nooit heeft ze zo hard gerend. Ze is op de vlucht. Er zitten enge mannen met grote dubbelloops geweren achter haar aan. Ze dragen stoere laarzen met sporen en hebben blaffende en grommende honden bij zich. Klaver zigzagt door het hoge natte gras. In de tunnel is ze misschien veilig, maar ze is zo bang. Het is zo donker in de tunnel. Haar hart klopt in haar keel. De mannen volgen haar niet de tunnel in gelukkig. Ook hun honden volgen niet meer. Klaver hoort de honden in de verte janken. Het is zo verschrikkelijk donker. Morgen, als het licht wordt kan…
