Stil verdriet

Daar gaat hij, die stoere man
over een grauwe grijze straat, zo stil.
Hij, die zijn pijn bijna niet inhouden kan,
maar hij die toch niet huilen wil.

Daar gaat hij dan
Zwijgend, geen mens weet van zijn zorgen
want hij is een man
hij is sterk vandaag en morgen.

Zijn hoofd vol, zijn schouders sterk genoeg voor de last
Maar de wereld ziet hij alleen nog van achter een mistig gordijn
echt verdrietig of eenzaam is hij niet
maar blij kan hij ook nooit meer zijn.

Daar gaat hij dan
Zwijgend en stil
want hij is een man
die nooit huilen wil

Daar gaat hij dan
steeds meer alleen
als man
met niemand meer om hem heen.

Daar gaat hij dan
zijn hoofd vol, met niemand om het te delen.
want het lot van die altijd zwijgende man
kan niemand nog iets schelen.