Schrijvers verdriet

En dan stopt ze met schijnen
wordt ze bleker dan de maan
en alle paleizen zijn veranderd
in ruïnes van mijn bestaan.

Mijn verdriet is echter geen echt verdriet
eerder een martelend melancholisch gevoel.
De verplichte kwelling
waarvan alleen een dichter begrijpt wat ik bedoel.

De vloek van de creatieveling
met plaatsvervangende pijn
om te kunnen en weten
en een goede kunstenaar te zijn.

De vloek van de dichter
maar het zal niet blijven.
Het enige dat ik hoef te doen
is er over te schrijven.