Overspannen: Stel ik mij niet gewoon aan?

Al een tijdje zit ik niet lekker in mijn vel. Niet iedereen merkte dat. Ik merkte het zelf ook niet altijd, want het ging met up en downs. Op het moment dat ik dit schrijf (niet wanneer ik het plaats) ben ik net bij de huisarts geweest en nu blijk ik overspannen te zijn. De huisarts sprak zelfs over een risico tot depressie. Maar stel ik mij niet gewoon aan?

Kort lontje

Ik ben super gespannen en alles kan mij uit mijn vel doen springen of in huilen laten uit barsten. Het woord post-it maakt dat ik begin te huilen en iemand vraagt om focus en ik verkramp. Ik word onredelijk boos op de man die per ongeluk rook in mijn gezicht blaast. Ik stel mij duidelijk aan!

Slaapproblemen

De spanning en het schuldgevoel zorgen dat ik slecht slaap. Al nachten lig ik wakker en in het weekend doe ik dan weer niets anders dan slapen. Ook doe ik nog wel eens dutjes na mijn werk. Mijn slaap waak ritme is verstoord, maar dat ligt duidelijk aan mij. Het is mijn schuld dat ik niet los kan laten!

Pijn

De aanhoudende spanning zorgt dat mijn nek- en schouderspieren steeds gespannen zijn. Ik heb hoofdpijn, ben duizelig en mijn kaakklemmen is weer terug. Ik zou me toch beter moeten kunnen ontspannen, Ik schrijf er regelmatig over. Dat het niet lukt is mijn schuld en ik stel mij aan.

Piekeren

Ik pieker constant, zelfs in mijn dromen pieker ik. Maar er zijn zoveel mensen die piekeren en dus moet het wel aan mij liggen toch? Ik ben die gene die niet kan loslaten. Ik ben ook blijkbaar nog steeds met lang geleden bezig.

Moe

Ik heb veel minder energie dan gebruikelijk is. Jij denk natuurlijk gelijk: “Dat is niet vreemd. Want, je slaapt slecht. Mogelijk eet je ook onregelmatig en ongezond. Dat alles heeft zo z’n weerslag op je energieniveau.”  Ik kan niet meer, maar is dat niet mijn schuld omdat ik alles zo zwaar maak? Stel ik mij niet aan? Iedereen is wel eens moe toch?

Geen zin in sociaal contact

Een van de kenmerken van overspannen zijn is dat weinig dingen je nog boeien. Ik heb even geen zin in anderen. Ik kan even niet meer, daardoor zet mezelf in een isolement en maak ik het daardoor niet alleen maar erger?

Concentratie

Mijn concentratie is echt verschrikkelijk. Daardoor doe ik mijn werk niet altijd even goed. Schrijven is moeilijk. Of vergeet ik uit te stappen bij de juiste bushalte of ik loop drie keer naar de kapstok om mijn sjaal om te doen die ik in mijn tas heb gestopt.  Dit doet iedereen toch wel eens. Overspannen zijn ligt echt aan mij.

Lelijk

Ook heb ik steeds meer moeite met mijn spiegelbeeld.  Maar dat is mijn eigen schuld toch? Ik heb niet op mijn dieet gelet, waardoor ik aangekomen ben en waardoor mijn huid niet meer straalt.

De media

Iedereen schrijft over hoe je kunt loslaten, hoe alleen tijd geven niet voldoende is enzovoort. Ik schrijf er zelf ook over en kan het toch niet. Dit ligt toch aan mij. Als zelfs de speld er grapjes over maakt dan moet ik mij wel aanstellen toch?

En Nu?
NATUURLIJK LIGT HET NIET AAN MIJ! en ja dit weet ik ook, alleen voelt het zo niet. Ik voel me schuldig en verdrietig dat ik er nu niet voor anderen kan zijn. Ik heb echt het gevoel dat ik te kort geschoten ben, mij aanstel en de hulp van anderen niet waard. Misschien heb ik wel niet genoeg gedaan?

Ik weet het, ik heb keihard gewerkt en het is allemaal eventjes niet gelukt.

En nu? Ik weet het dit keer niet. De psycholoog zal mij over een paar dagen vertellen, toch?

Wordt vervolgd…………………..

lees hier het vervolg

Overspannen: 8 Nummers die helpen.
Overspannen: Neem de controle terug in je leven
Overspannen: Hoe ga ik om met mijn emotie?
Wordt het even te veel? Hier herken je het aan.
Help! het gaat te goed met mij.