daar sta ik alleen, onzekerheid, kwetsbaar
gedichten over kwetsbaarheid

onzekerheid

Het verraste me
Hoe in dit donkerste uur
het leven weer onzekerheid bracht.
Die mij met golven overspoelde
in een dagen durende nacht

Het verraste mij
hoe ik alle hoop leek te verliezen
Hoe bang ik werd, hoe twijfelend
En geen keuzes meer kon kiezen.

Het verraste mij
nog meer
dat ik het licht weer zag
midden in een tunnel
op een nog gekkere dag.

Het verraste mij
dat de zon weer geen ging schijnen
en nu hoop ik
dat jij nooit meer zal verdwijnen.





Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

%d bloggers liken dit: