Naïef

We liepen langs de grachten,
enkel jij en ik.
We liepen hand in hand,
alleen denkend aan dat ogenblik.

Ik herinner je zoenen,
ze waren zo lief,
zo zacht op mijn wang,
zo sensitief.

We deelden onze dromen,
ze waren identiek.
Wij een beetje vreemd,
allebei excentriek.

Ik herinner je zoenen,
ze waren zo lief,
Zo zacht op mijn mond,
maar soms ook explosief.

We liepen vaak uren samen.
Jij met je arm om mij heen,
Ik, dronken van geluk,
beschermd en nooit alleen.

Ik herinner je zoenen.
Ze waren zo lief.
Ik dacht voor altijd,
maar ik was naïef.

Dit gedicht heb ik geschreven in 1994 en is  eerder gepubliceerd in mijn bundel “schaduw van de liefde“