Machteloze woorden

Machteloos kijk ik naar het lege, witte vel papier,
een pen ernaast, zo ook mijn laptop en mijn telefoon.
De woorden zijn er veel, maar ze zijn verstopt
Toch moet het er uit, het moet er uit gewoon.

Ik herinner me voorbij gegane tijden,
waarin ik verzen schreef als water.
Geïnspireerd door de wereld van jou en mij.
Ik schreef als herinnering voor later.

Ik schreef geïnspireerd door jou,
door ons en door haar.
Ik schreef fantasietjes over liefde en verraad
en mijn slechtste verzen werden waar.

Hoe zeer ik het ook haat,
ons zal er nooit meer komen
De inkt verdund door de tranen
en woorden die maar blijven stromen.