Vier levenslessen uit de Tour de France.
Gister is de tour de France begonnen. In tegenstelling tot het E.K. is het iets wat ik wel elke dag kijk. Ik hou van wielrennen, als ik tijd tussen het schrijven, het werken en het leren heb doe ik het graag. Als de tour er weer is, dan is het zomer. Ik houd niet alleen van de tour de France, omdat ik van wielrennen hou, maar ook omdat er veel levenslessen te leren zijn vanuit de tour.
1 Vallen en opstaan.
Ik bewonder deze mannen om hun doorzettingsvermogen. Buiten het feit dat ze drie weken lang idioot lange afstanden fietsen met een idioot hoog tempo, hebben ze echt doorzettingsvermogen. Cancellara die na een valpartij de etappe uitrijd en dan na de finish erachter komt dat hij zijn ruggenwervel heeft gebroken. Laurens ten Dam die zijn schouder uit de kom heeft, er weer even inzet en weer op zijn fiets stapt. En gister Contador hij valt heel hard, maar staat toch weer op. Ik hou van mannen met wilskracht en vallen en opstaan en weer doorgaan is dat niet het leven? Is altijd maar weer kunnen opstaan niet de grootste succes factor in het leven. De tour is net het leven.
2 Je hebt vaak een team nodig.
Er zijn bijna geen renners die in hun eentje overwinnen. Ze hebben coaches, trainers, koks en andere ploeggenoten bij zich. Alleen met een sterke ploeg kun je de tour winnen. En vooral die mede-renners zijn belangrijk, die hebben zelf geen kans op de eindoverwinning en zetten zich honderd procent in, soms is het nodig je honderd procent in te zetten zonder kans op de eindoverwinning. Het is blijkbaar voor mensen mogelijk zich in te zetten voor anderen en voor het grotere goed. Je moet alleen de juiste mensen vinden.
3 Het is geen geluk.
Misschien weet er zo nu en dan iemand van de mindere goden een dagoverwinning te behalen. Op andere dagen laten de mindere kanshebbers zich met een beetje geluk zien in een schier eindeloze ontsnapping, om dan vervolgens op circa 1 kilometer van de meet overlopen te worden door het peloton. De illusie van de mogelijke winst geeft velen de energie om tientallen of zelfs meer dan 100 kilometer solo, of in een kleine kopgroep voor de meute uit te rijden. Wil je dus kans maken in het leven zal je in de meeste gevallen initiatieven moeten nemen. Het is misschien een klein beetje geluk, maar als je je kansen niet grijpt blijf je altijd in het peloton en heb je geen kans.
4 Ga voor de juist motivatie.
Niet iedereen kan de winnaar van de tour zijn, maar er zijn nog andere prijzen. De rode lantaarn, het rode rugnummer, de bergtrui, het puntenklassement en de dag-overwinning. In de eerste etappe van de tour van 2016 was duidelijk te zien hoe een paar renners die eigenlijk geen kans hebben op de eindoverwinning wel probeerde een dag in de bergtrui te rijden.
In het dagelijks leven kan niet iedereen directeur zijn van een groot bedrijf, maar zoek naar dat wat je wel kan en waar in je in kan en wil excelleren.
Niet vergeten te kijken, hoor. Ook als je niet werkelijk van wielrennen houdt, moet je toch op z’n minst kunnen genieten van hoe echt kunnen afzien tot topprestaties leidt. Natuurlijk kan je ook kijken waar je volgend jaar op vakantie wil met die mooie plaatjes van mooie plaatsjes. Je kan vanaf je bank genieten van het mooie afwisselende Franse landschap en van mooie mannen in hele strakke broekjes.
Zijn er nog dingen die in het leven het zelfde zijn als in de tour, vertel ze me in de commentaren.
Photo credit: CiclismoItalia via Foter.com / CC BY
