Gedichten

Jij (4)

Ik word elke morgen wakker met jou smaak nog op mijn tong,
ook al ben je nog zo lang geleden vertrokken.
Ik was naïef, maar echt niet meer zo jong.
Jij was nooit eerlijk. Jokkebrokken.

Ik voel je handen altijd op mijn heupen als de rivier mijn taille raakt.
De omhelzing van het koude water,
de strop die jij voor mij had gehaakt
zijn herinneringen voor later.

Ik voelde hoe je speelde met mijn hart,
want mijn lichaam was niet meer genoeg.
Ik ben totaal verward,
nu jij de liefde tussen ons verjoeg.

Waarom laat je niets meer horen?
Je lach mis ik nog het meest.
Mijn hart ijzig en bevroren
Jij bent niet dood, maar wel een geest.




2 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

%d bloggers liken dit: