Je droom leven is eng.

Jaren lang durfde ik niet achter mijn dromen aan. Ik hoopte dat een ander mijn dromen waar zouden maken en ik hoopte dat ze vanzelf zouden komen. O, ja en de eeuwige excuses. Ik kan het toch niet, dit is niet voor mij weggelegd. Nu durf ik wel achter mijn dromen aan, maar achter je dromen aangaan is eng.  Ik hoopte ooit dat mijn prins op dat witte paard mij zou helpen, maar volgens mij moet ik eerst mijn droom leven voordat die prins er komt. Ik moet eerst gelukkig zijn met mijzelf. (zie hier)

Ik droomde jarenlang over het uitgeven van een boek. Intussen is mijn boek een feit en kan je het kopen bij bol.com. Ook heb ik natuurlijk mijn blog en ben daar blij mee. Ik ben ook dankbaar voor het feit dat jij dit nu leest. En toch vind ik elk stukje dat ik plaats eng. Elke dag als ik kies welk stukje ik plaats ben ik bang dat het de verkeerde keus is. Ik vind mijn droom leven nog steeds eng. Zal dit ooit beter worden?

Ik ben heel dankbaar dat ik bijna 50 kilo gewicht kwijt ben, maar dit is ook eng. Ik heb niets meer om mij achter te verschuilen. Veranderen is eng en je droom leven is eng. Ik kon altijd zeggen tegen mezelf: “ach ik kan dit niet, ik heb er geen energie voor” of “Ik kan dit niet, ik ben dik”
Dat kan ik niet meer en dat is goed, maar het is wel eng. ik vind mijn droom leven eng, zal dit ooit anders worden?

Ik heb nog een excuus om dingen niet te doen. Mijn tanden!. Maar ook daar ga ik iets aan doen. Ik droom van mooie witte en gezonde tanden, moet ik toch naar de tandarts. Ik ben bang voor de tandarts, maar morgen ga ik.  Geen excuses meer. Maar mij droom leven is eng, zal  dit ooit anders zijn?
Dit, naar de tandarts gaan (na 10 jaar) is zo eng dat ik er al een week nachtmerries over heb. Vannacht droomde  ik dat mijn tanden uit mijn mond trek en dan naar het ziekenhuis ga waar de tandarts Edward Siccorhands is. Nee, hier word ik niet echt blijer van. Mijn dromen volgen word alleen maar enger. Gelukkig gaat mijn moeder even mee. “Dank je, mama”. Toch wil ik veranderen wat ik niet kan accepteren en mijn lelijke tanden kan ik niet accepteren, dus moet ik gaan en ga ik.  Ik schreef er al dit gedicht over.

Ik wil op mijn werk nog beter worden. Daarvoor heb ik, vind ik, nog wat opleidingen nodig. Daarvoor moet ik examen doen. Maar wat als ik zak? Ik krijg al pijn in mijn buik bij het idee, ja dromen volgen is eng, maar ik wil zo graag die diploma’s hebben.

Sociaal zijn vind ik ook eng, maar als ik op mijn werk naar andere afdelingen moet……ojee stress. Ik vind nieuwe mensen ontmoeten leuk, maar ook eng. Ik vind nieuwe dingen leren leuk maar ook eng. Gelukkig kan ik ook nee zeggen als het me te veel wordt. Dit houdt mijn werk leuk

Gelukkig weet ik intussen dat dit erbij hoort. Ik zal bij twijfel niet zo snel meer weglopen. Had ik dit maar tien jaar geleden geweten. Aan de andere kant ben ik dankbaar dat ik het nu weet. Ik weet nu hoe ik mijn dromen moet leven, maar ik blijf soms  bang en soms blijft het eng. En dat is soms heel zwaar!
Ik ben zo dankbaar voor de moed om eindelijk dingen te durven. Mijn ongebreidelde en gekke angsten opzij te zeggen en gewoon te doen.

Je eigenweg gaan is en blijft eng. Ik kan bij elke stap 100 scenario’s bedenken waarin het mis kan gaan, maar dan zijn er toch ook 100 scenario’s waarin het goed kan gaan. Gewoon doen dus, maar dat is eng. 

Dus wat zijn dan de voordelen en redenen om te kiezen voor je droom?  Ik hoef mij niet (meer) te proppen in een rol die niet voor mij is weggelegd en doe iets waar ik oprecht blij van wordt. Ik ben in het afgelopen jaar mentaal veel sterker geworden en enorm gegroeid op persoonlijk en emotioneel vlak. Met andere woorden: ik ben ongelooflijk rijk geworden van deze ervaringen. Niet op mijn bankrekening, maar mentaal en emotioneel gezien. En dat neemt niemand mij meer af! Ik ben daar dankbaar voor!

Waar ben jij bang voor? Welke angst houd jij tegen om je droom te leven? Is dit terecht?