Ik blijf altijd trots.

Mijn dochter wat ben ik trots op jou.
Je bent een bloem die prachtig bloeide.
Mijn dochter weet je hoeveel ik van je hou.
Ik glimlach als ik denk aan de tijd dat je groeide.

Mijn dochter wat ben ik trots op jou.
Je kunt niet zomaar weg zijn.
Ik mis je zo.
Het doet zo’n pijn.

Mijn dochter wat ben ik trots op jou
Een pracht meisje was jij
een nog mooiere vrouw.
Ben jij nu vrij?

Mijn dochter wat ben ik trots op jou
Je kunt niet zomaar weg zijn
Je blijft in mijn hart
en samen was het zo fijn.

Mijn dochter ik blijf trots op jou,
maar dit is niet de juiste volgorde
Mijn dochter weet je hoeveel ik van je hou
hoe kon het dat jouw bloem voor de mijne verdorde.

Mijn dochter wat ben ik trots op jou,
maar nu ben ik je kwijt
Ik blijf van je houden
en je blijft in mijn hart, voor altijd.

Dit gedicht is geschreven voor Margareth Luijten, als ode aan haar dochter Astrid Luijten