Ik ben lui, moeilijk om mee te werken en verwend. (of toch niet?)

Lui, moeilijk om mee te werken en verwend, dit  is een beschrijving die door oudere generatie aan de Millenials word gegeven. Ik mag dan net te oud zijn om een Millenial te zijn veel van deze dingen worden en vooral werden over mij gezegd en eerlijk ik geloof het soms nog ook. Meestal dan. Maar als dit zo is, waar kwam dan die overspannenheid vandaan vorige jaar? En als dit voor Millenials zo is, waarom hebben er zoveel dan een Burn-out?

Lui?

Zijn wij, Millenials en ik, nu werkelijk lui? Of is er een diepere oorzaak of oorzaken waarom wij lui lijken. Ik schreef al eerder dat luiheid soms een bescherming is tegen faalangst, depressie en succesangst. Ook kan luiheid eigenlijk een vermomming zijn van keuzestress.

Keuzestress?

Keuzestress is een vorm van stress die veroorzaakt wordt doordat iemand overspoeld wordt met informatie die overwogen moet worden om een ‘goede’ keuze te kunnen maken. Niet alleen de complexiteit van de keuze speelt mee, ook het enorm toegenomen aantal keuzes in onze moderne samenleving is een belangrijke oorzaak van keuzestress. Hoe je het ook went of keert, vroeger was het voor veel mensen een stuk simpeler. Je volgende je ouders op, je trouwde etc etc. De zuilen, maar ook beperking in keuzes die men had zorgde dat je minder keuzevrijheid had en dus had je ook geen keuzes stress. Als je voor een dubbeltje geboren was werd je nooit een kwartje en of je het nu leuk vind of niet dat bracht geen prestratie stress me zich mee.
We zijn verwend met al die mogelijkheden! Maar welke keuze is nu de juiste?  Vind je het heel gek dat wij moeilijk zijn om mee te werken, a;s we niet altijd weten wat we moeten doen en nooit geleerd hebben te kiezen.
Daarbij is het bekend dat veel keuze het brein verlammen, dus hoe gek ik het dat wij soms lui lijken. Ik verlang soms zo naar een simpel leven.

Presteren?

Overal ja op zeggen onder het mom van “erachter komen wat ik nu echt wil” klinkt misschien leuk, maar brengt ook een hele hoop stress en druk met zich mee. Alles moet immers helemaal te gek zijn, of niet. Ik moet er super goed in zijn, of niet. Ik wil er stinkend rijk van worden, of niet.  Eenmaal volwassen moet je onder ogen zien dat je niet alles kan, dat het niet altijd leuk is en dat er geen quick fix bestaat om zelfs maar een beetje rijk te worden. Volwassen worden, trouwens ook zo een ding, wat als ik dat nu helemaal niet wil, want dan moet ik opeens keuzes maken enzo.

Acceptatie

Hoe je hier mee om kan gaan is verschillend, maar over het algemeen is acceptatie de sleutel. Ik vind het nu eenmaal moeilijk om te kiezen. Zeker keuzes die de rest van mijn leven bepalen. Accept it! Ik ben niet perse lui en ook niet moeilijk om mee te werken. Leer mij gewoon kennen. Mag ik dan jou leren kennen? Kun jij mij leren keuzes maken?

Wil je beter keuzes leren maken lees dit boek eens.