Ik begin mezelf lief te hebben

Langzaam begin ik mezelf lief te hebben. Ik zie dat emotioneel lijden en pijn meestal enkel een tekenen is dat ik niet bij mezelf blijf. Die gene die mij het meest pijn kan bezorgen dat ben ik zelf. Door mezelf lief te hebben kan ik deze pijn vermijden.Ik begin te beseffen dat ik niemand anders kan veranderen. Ik kan alleen maar helpen en het goede voorbeeld geven. Het proberen iemand te veranderen ,die daar nog niet aan toe is, is  respectloos. Zelfs als ik het zelf ben. Als je respect hebt voor een ander dwing je deze niet te groeien, daar komt alleen maar ellende van. (hier een gedicht er over)
Iedereen groeit op eigenwijze.  Iedereen volgt zijn eigen weg. Ik ook!
Ik wil dingen in eenvoud en dankbaarheid doen omdat dit werkt. Op mijn manier, op mijn tijd, als ik er aan toe ben zal en kan ik veranderen. Alleen dan zal ik ten volle groeien en genieten van de groei.

Dat ik gestopt ben proberen het leven van iemand anders te willen lijden heeft mij een rijpheid gegeven om te groeien. Dit geeft mij het vertrouwen om te kunnen accepteren wat er hier en nu gebeurt. Ik  kan er van leren en het zal goed gaan of goed zal komen.
En als het niet goed gaat, wil ik zijn als een oester die van iets pijnlijks een waardevolle parel maakt.  En oh wat heb ik al veel parels gemaakt in mijn leven. Daarvoor ben ik een heel waardevol persoon geworden en het waard om van mezelf te houden.

Ik besef dat ik alleen kan zorgen voor mijn eigen geluk. En omdat ieder verantwoordelijk is voor zijn eigen geluk hoef ik geen gelijk meer te hebben. Ik ben meer bescheiden en dankbaar. Ik wil bescheiden en dankbaar zijn, dit maakt mij gelukkig en staat het geluk van anderen niet in de weg.
En ik wil van mijzelf houden zodat ik van anderen kan houden.  (lees hier hoe dat werkt)