Hoe stop je met zwart wit denken.

Zwart-wit denken is een van de 5 redenen die het meest voor onrust in je hoofd zorgen. Iemand is aardig of juist niet. Goed of slecht. Je collega is een fantastisch mens of een irritante bitch. Wat er ook gebeurt je hebt een oordeel klaar. Een middenweg is er niet. Jouw wereld is gewoon zwart wit.

De wereld is niet alleen zwart wit, maar ook het oordeel over jezelf. De starre manier van denken kan heftige emotionele reacties oproepen. Zijn dit op een moment voor namelijk positieve emoties dan is er niets aan de hand. Verval je in Negativiteit dan komt je leven al snel in een dal en ziet alles er zwart uit.

Jezelf de put in denken

Als het om jouw zelfbeeld gaat is zwart wit denken dus een gevaar. En geloof me ik kan het weten, Als ik niet volmaakt of briljant was de afgelopen jaren was ik dus waardeloos. Door dit zwart wit denken voelde ik me al snel een imposter, want als ik een klein foutje maakt kon ik niet geschikt zijn voor mijn functie, voor mijn vrienden, voor het schrijven van deze stukje op mijn website. Ik werd onzeker in alles wat ik deed en elke fout trok mij meer naar beneden.

Scheef wereldbeeld.

Ik ben in alles slecht is natuurlijk voor niemand waar. Niemand is altijd vervelend. Daarbij zal niet iedereen jouw fout opmerken. En iedereen heeft wel ergens talent voor.

Zwart-wit denken vertekent dus je wereld. Helemaal als je over mensen oordeelt. Mensen zijn simpelweg te complex om ze in een klein hokje te stoppen. Een lief mens is ook weleens vervelend. Een rustig persoon is ook weleens druk. Een positief ingesteld mens kan ook weleens negatieve gedachten hebben.

En nu?

Tegenwoordig denk ik minder zwart wit. Hoe dat is gekomen? Gek genoeg door mijn werk waar ik altijd mezelf een imposter voelde. Ik was nooit zo goed als mijn collega’s, niet zo snel, niet zo vriendelijk, niet zo gestructureerd en deed minder dan zij. Nu kreeg ik laatst een beoordeling en nee ik ben misschien niet de vriendelijkste, maar die vriendelijk collega komt wel atijd te laat. Nee ik ben niet degene met de minste fouten, maar die collega met minder fouten is niet zo snel als ik. En nee ik ben ook niet de snelste, maar die snelle collega is veel minder gestructureerd en krijgt een lager waardering van onze klanten. En opeens viel het kwartje, ik hoef niet overal de beste in te zijn. De inzicht heeft mij een veel relaxter persoon gemaakt.

En nu? Er zijn grijstinten gekomen in mijn leven. Er zijn grijstinten gekomen in mijn oordeel over mezelf. Nu denk ik in percentages. Het is beter om in percentages te denken. Bijvoorbeeld: 60% van mij is doodsbang om een fout te maken, maar 40% houdt zich staande en is vol vertrouwen. Zo’n 70% van de tijd lijkt hij vreselijk met zichzelf bezig te zijn, maar in 30% van de tijd kan hij heel aardig zijn. In 10% van de gevallen kan ik vreselijk dom uit de hoek komen, maar 90% van mij is toch redelijk intelligent.

Door in percentages te denken haal je de scherpe randjes van je oordeel weg en zul je minder heftig reageren. Dat is vooral prettig als je je bijvoorbeeld stoort aan andere mensen of als je jezelf behoorlijk in de weg zit.

Wat denk je? Wanneer stop jij met zwart wit denken?