Hij

Gevangen in zijn mooie lach
Betoverd in zijn ijzige ogen
Zijn lijf lekker tegen mij aan
Ik laat hem nooit meer gaan

Gevangen in zijn plannen
Voel ik klauwen in mijn rug?
Betoverd door zijn mooie woorden
is er een weg terug?

Een waarschuwing wil ik niet horen,
want in zijn armen voelt het goed.
Weggetrokken bij familie en vrienden
door alles wat hij doet

Ik wil niet gered worden,
want zijn kussen zijn zo fijn
Ik negeer mijn brekend hart
want de zijne wil ik zijn.

Telkens als ik terug kom
fluister hij: “Jij komt niet ver.
want buiten als mijn namen
heet ik ook jouw morgenster“