Het oordeel van anderen loslaten

Een grote persoonlijk uitdaging van mij is het loslaten van oordelen van anderen. Ik ben een “pleaser”, ik hou niet van onenigheid en juist wel van harmonie. Ik vind het moeilijk om grenzen te stellen en vaak nog moeilijker om nee te zeggen Het kost veel energie om te gaan met oordelen van anderen en aangezien je niet iedereen tevreden kan houden word je vaak teleurgesteld. Toch leer ik, net als alles waarover ik schrijf, dit steeds beter te doen. En ik neem je in dit artikel graag mee in de reis die ik afleg.

Wat de oordelen van anderen met mij kunnen doen.

Als ik iemand hoor roddelen voel ik de spanning in mijn lichaam zich opbouwen. Maar ook al ik beoordeeld moet worden op mijn werk, of als ik schrijf voel ik de spanning. Mijn schouders raken vast en ik voel onrust in mijn buik. Er is verdriet en een beklemmend gevoel als iemand zegt dat ik arrogant, onwelwillend, gemeen of onredelijk ben. Het doet zeer want het strookt zo niet met mijn intenties. Vaak loop ik er nog dagenlang mee rond en zeggen dat ik mij aanstel werkt vaak niet of maakt me alleen nog maar verdrietiger.

Wat mij hielp

Wat mij erg geholpen heeft is de realisatie dat iedereen de wereld ziet met zijn eigen bril op. De oordelen komen voort uit pijn, onzekerheid, angst of weerstand. Hoe cliché het ook is het zegt meer over de anderen dan over mij. Een voorbeeld wat dit bevestigde ondervond ik laatst nog. Ik stond met een aantal rokende collega’s buiten in onze pauze er waren mensen aan de straat aan het werk. Na onze pauze kregen we iets heel ergs te horen en we waren allemaal geschrokken, verdrietig en boos. We gingen weer even later naar buiten. De stratenmakers zeiden dat wij toch wel een luxe baan moesten hebben dat we zo vaak naar buiten konden. Was het jaloezie dat hem dat deed zeggen, of misschien frustratie over zijn eigenbaan. Ik weet het niet, maar was ook niet in staat om het te vragen, nog te verdrietig. Nu doet het mij beseffen dat deze man door zijn eigenbril keek. Het was zijn gevoel en die strookten niet met onze intentie op dat moment.
Het besef dat deze man door zijn eigen gekleurde bril kijkt, maakt dat ik het makkelijker van mij af kan laten glijden. Zijn frustratie en jaloezie hebben niets met mij te maken.

Dit besef betekend niet dat ik altijd alles maar over mijn heen moet laten komen. Ik mag het nog steeds met gedrag oneens zijn als dit mij raakt. Ik probeer het alleen anders te bekijken. Dat geeft rust en een gevoel van liefde in mijn leven.

En nu?

Het allerbelangrijkste is dat je jezelf tijd geeft. Alle verandering is moeilijk. Vraag jezelf af en toe eens af waarom je zo geraakt wordt? Waar komt dat vandaan? Deze kennis kan helpen dat beklemmende gevoel van je af te duwen. Als je geraakt wordt en je weet dat het meer over de ander zegt dan over jezelf verdwijnen die gevoelens vanzelf. De keren daarop zal het steeds sneller zakken en wordt je steeds minder geraakt.
Oordeel ook niet over jezelf, of niet te hard in ieder geval. We oordelen namelijk allemaal. En ook jij kent de emoties die daaronder zitten. De twijfel, de angst en de jaloezie. Voor een ander is dat echt niet anders. En als het oordeel niet klopt met jouw intentie dan is het niet jouw probleem. Je hebt al genoeg problemen die wel van jou zijn, toch?