Het kind in mij

Het kind in mij,
kijkt mij aan, ogen opengesperd.
Het kijkt met de blik
voor ik volwassen werd.

Het kind in mij neemt
mij zo af en toe bij de hand
dan huppelen we door de duinen
samen naar het afgelegen strand.

Ik bouw dan samen
met dat kind een zandkasteel.
Ach, wat weet ik weinig nu
en wist ik toen veel.

Het kind in mij
huppelt door de bla’ren
het zingt liedjes uit de tijd
dat wij gelukkig waren

We dansen door de stad
en stampen in de plassen
mag dat wel?
Ik ben nu toch volwassen.

Het kind in mij
is het leukste kind dat ik ken
en het komt steeds vaker
nu ik ouder ben.