Het gelukskoekje
Als ik café Het Plein binnen loop zie ik hem direct zitten. Al mijn twijfel of zijn profiel foto wel echt is verdwijnt als sneeuw voor de zon. Zijn donkere haar en priemende ogen lijken zelfs nog duisterder en priemender.
Zijn hagelwitte tanden verschijnen als hij mij ziet en hij staat op.
Nog voor ik mijn handtas heb kunnen neerzetten omhelst hij mij.
“Wat fijn je eindelijk te zien.” Fluistert hij in mijn oor terwijl hij mij stevig tegen zich aan drukt. “
Ik ga zitten op de plek tegenover waar hij zojuist zat en als een gentleman schuift hij mijn stoel aan. Hij gaat weer op zijn plek zitten en kijkt mij aan met die helblauwe ogen. Ik merk dat ik mijn blik neersla en ik voel mijn wangen gloeien. Hij is leuk
Ik luister naar hem als hij verteld over zijn werk en zijn leven. Hij intrigeert me.
Ik schrik als de serveerster een kom soep voor me neer zet.
Hij legt zijn hand op mijn hand en glimlachend zegt hij:” Ik heb vast voor ons besteld.”
“Maar je weet helemaal niet of ik dit wel lust” zeg ik.
“Geeft niet, want jij eet het toch gehoorzaam. Gewoon omdat ik het besteld heb”
Hij heeft gelijk. Ik zou het niet durven weigeren en zou zo veel mogelijk van de soep eten. Gelukkig is de preisoep heerlijk. Ook de biefstuk is lekker mals. Jammer alleen dat hij voor mij een Fristi heeft besteld. Ik had wel een glaasje wijn gelust.
Ik merk dat mijn bewondering voor deze man langzaam omslaat in angst. De angst geeft mij de moed om eindelijk de vraag te stellen die ik al zolang in mijn hoofd heb.
“Waarom koos je mij om mee te daten? Je kan toch veel mooiere en sterkere vrouwen krijgen?”
Hij glimlacht en zijn ogen twinkelen. ” Omdat je lief bent en gehoorzaam. Je zal het straks ervaren. Kijk daar komen de desserts en daarna ga je met me mee naar huis”
De serveerster zet twee grote borden bedekt met ijs en chocola voor ons neer. In het midden tussen de desserts zet de serveerster een bakje met twee gelukskoekjes neer. Met zijn mooie, slanke handen pakt hij er eentje en overhandigt mij deze. Er gaat een rilling door mijn lijf als mijn hand daarbij de zijne aanraakt.
“Ik wil dat mijn vrouwen zijn als deze gelukskoekjes”
” Je wilt je vrouwen breken om hun wijsheden van binnen?” vraag ik en het is als grapje bedoelt.
Hij lacht niet en knikt.
Ik breek mijn gelukskoekje en rol voorzichtig het rolletje papier open. Verschrikt lees ik de woorden die er geschreven staan: Pak je spullen en ren.
Ik gehoorzaam.
Dit verhaal schreef ik als schrijfopdracht. De komende weken volgen er meer. Wil je zelf ook schrijf opdrachten ontvangen kijk dan een op het blog van Tekstbureau DRSPEE
