Het balkon

Het maanlicht weerspiegelt in haar tranen
alsof, de maan smelt uit haar ogen.
Haar lichaam verdoofd door de kou
en haar hoofd door jouw voorgelogen regenbogen.

Langzaam trekt haar verdriet
vanuit haar hart door naar haar tenen.
Haar scherpe schouders zakken,
maar jij gaf toch alleen maar om haar benen.

Haar gezicht nog fletser dan maan
die ze van haar wangen veegt.
Zie je wat je hebt gedaan,
zie je hoe haar voet over de reling beweegt.

Arm meisje.
Ze wordt een gevallen vrouw .
Ze valt steeds sneller,
maar nooit meer voor jou.