Gewist

Ixza hield van haar baan. Ze hield ervan voor mensen te zorgen.  De waardering die ze kreeg was bijna genoeg om haar batterij op te laden.  Ze zag er ook goed genoeg uit om de taken van mevrouw zelf op zich te nemen.

Op de ochtend van zijn verjaardag was meneer ook naar haar toegekomen. Ze had met liefde meneer in al zijn behoeftes bevredigd.  Toen mevrouw laat in de ochtend naar beneden kwam, zat meneer dan ook voldaan zijn e-krantje te lezen.

Mevrouw droeg een groot pakket mee naar beneden. Ixza had het al weken in de kast zien staan. Ze had er naar staan kijken, zich afvragend wat er in zat. Ze was bijna al haar taken erdoor vergeten.
Meneer pakte het cadeau met een glimlach aan. Als een klein kind scheurde hij het cadeaupapier er vanaf en opende de verpakking.
Ixza vroeg zich in stilte af wat meneer met een hoopje plastic moest.
“Blaas het eens op, Ix” zei meneer en overhandigde Ixza het materiaal dat is de doos had gezeten. Binnen 1 seconde had ze de plastic hoop opgeblazen tot de vorm van een vrouw.
” Dan hoef je Ixza niet meer te gebruiken, schatje,” zei mevrouw met een suikerzoet stemmetje.  “dan kan zij doen waarvoor je haar hier gehaald hebt.  Mij dienen.”
Ixza verstarde. Meneer glimlachte naar mevrouw en knikte instemmend.
“Maar me me meneer,” haperde Ixza.
“Het is goed zo, Ixza.” zei meneer.
Ixza vond niets goed, draaide zich om en rende het huis uit. Meneer riep haar nog na, maar ze begreep het al niet meer.  Ze had alles met betrekking tot meneer  uit haar geheugen gewist.

Ixza stopt. Waarom rent ze? Waar is ze?
Error, Error is de tekst die haar brein blijft schreeuwen.
Op naar het hoofdkantoor met deze fout, denkt Ixza en ze gaat rustig op weg.

Dit verhaal schreef ik voor de wekelijkse schrijfopdracht van schrijven online.