Poëzie helpt: Gevonden herinneringen

Het is weer dankbare donderdag. Ik wil deze donderdag alleen iets delen waar ik gewoon heel blij mee ben. Ik heb herinneringen terug gevonden. Of eigenlijk de herinneringen waren er wel in mijn hoofd maar ik kan er nu weer een label aan hangen. Ik kan ze weer herbeleven en ik kan het delen met mensen.

Verloren gedicht.

Ik was een jaar of 13 toen ik een boekje met gedichten vond. Ik denk dat het een bloemlezing geweest moet zijn. Het was een boekje van mijn Opa. Ik kan mij nog twee gedichten herinneren. Het eerste gedicht is van Hans Andreus en heet”Wanneer ik morgen dood ga”.  Vooral de laatste regels spraken het romantische meisje van 13 aan.

Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man
alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.

Nog steeds spreekt het, het meisje van 13 dat nog steeds in mij zit, ontzettend aan. Hoe romantisch zou het zijn als een man dit tegen mij zou zeggen. Alhoewel, nu ik het hier publiekelijk heb geschreven valt dat nog te bezien.
Maar in het boek wat ik toen gelezen heb was nog een ander gedicht. Een gedicht waarvan ik tot begin deze week niet wist van wie het was. Ook dit was zo een gedicht dat mij als romantisch en hoopvol pubermeisje aansprak.  Het is van Jacqueline van der Waals en nu kan ik het met iedereen delen. Ik wist alleen al jaren niet meer wie het geschreven had, hoe het precies ging en het boekje was ook al jaren nergens meer te vinden.

Mijn liefste, waar we beiden zijn,
Daar zijn we met ons bei,
Al de andre menschen, die er zijn,
Ze zijn er niet voor mij.
Ze lachen wel en praten wat,
Ze komen wel en gaan,
Maar doen ze iets of laten dat,
Het komt er niets op aan.

De andre menschen om ons heen,
Zijn ook wel lief en goed,
Maar ik bekommer mij alleen
Om wat jij zegt en doet.
Ik glimlach maar en houd mij stil,
Dit roezig stemgegons,
Waar ieder wat beweren wil,
Wat is het, lief, voor ons?

Gevonden film

Aangezien ik dit gedicht op Google vond besloot ik te zoeken naar een andere herinnering. Een film die ik gezien heb toen ik een jaar of zes was. Ik kon me niet meer het verhaal herinneren, maar wel de beelden. Nu door te googelen weet ik welke film. Het is Taran en de toverketel . Nu kan ik de film binnenkort opnieuw bekijken en misschien kan ik dit keer het verhaal wel volgen. Of niet en laat ik het bij de plaatjes in mijn hoofd.
Ik ben blij dat ik dankzij mijn blog, want ik zocht naar info voor mijn blog, nu heb gevonden waar ik al zolang naar zocht.  Dat is een reden om heel dankbaar te zijn.

Heb jij herinneringen die je “kwijt”bent?