gevangen in zichzelf
Hij verzorgt zichzelf niet meer zo goed.
Het leven doet hem nu zo zeer.
Hij kijkt mij telkens angstig aan.
Hij voelt zich zo kwetsbaar en teer.
Voor de buitenwereld houd hij zich groot,
want hij weet zelf ook niet wat er is.
Zijn wereld is niet helder meer
hij voelt geen verbintenis.
Hij voelt zich gebroken en eenzaam.
Verslagen toen hij de moed niet meer vond.
Hij was de grote sterke man
en nu zit hij op de grond.
Ik sla mijn armen om hem heen
Wij zullen de zorgen samen dragen
Het geeft hem hoop
want ons samen heeft niemand ooit verslagen.
