Voor altijd met zwavelstokjes

Tijdens kerstmis lag een meisje
te rillen in de wintersneeuw.
Het gebeurde lang geleden,
ergens in de 18e eeuw

Zij warmde zich aan zwavelstokjes
in die ijzig koude nacht.
Droomde van een prachtig kerstfeest,
maar er was niemand die aan haar dacht.

Niemand zag haar pijn en eenzaamheid
Niemand zag haar nood
Nu is ze het meisje met de zwavelstokjes, voor altijd
maar daarvoor ging ze dood

Ook nu met kerstmis
zijn er kinderen zonder huis
Ze rillen in de kou
met verdriet en zonder thuis

Ze warmen zich aan lucifers
in de duisternis van de nacht
Dromen van een prachtig kerstfeest
maar niemand die er lacht.

Zal kerst ooit voor iedereen zijn?
Voor iedereen vrede
Zonder honger, zonder pijn
Gewoon fijn en tevreden, samen kunnen zijn.

Probeer dus te genieten
misschien wordt het nog eens waar
Ik wens je een fijne kerst
en een gelukkig nieuwjaar.