Emotioneel volwassen zijn

Eind dit jaar word ik veertig. Op zich heb ik daar geen probleem mee, maar men verwacht eigenlijk wel dat ik nu eens volwassen word. Mensen schatten mij vaak jonger in en niet alleen omdat ik er jong uit zie, maar ook omdat ik mij blijkbaar jong gedraag. Ik hou er niet van om een label opgeplakt te krijgen of in een hokje gestopt te worden. Soms ben ik volwassen, soms net een kind, soms kinderachtig en naïef, soms wijs en verstandig. Ik volg mijn weg, maar als volwassen zijn gedefinieerd wordt als een persoon die zich realistisch gedraagt en zo evenwichtige dagen doet is het misschien niet zo slecht eens volwassen te worden.

defenitie

Biologisch gezien is iemand volwassen als hij of zij lichamelijk volgroeid is. Een ander kenmerk van biologische volwassenheid is het zich kunnen voortplanten. Sociologisch wordt de volwassenheid in de west-europese samenlevingen pas later bereikt, en verbonden met het arbeidsleven. Psychologisch is iemand volwassen wanneer hij of zij een stabiele identiteit (“persoonlijkheid”) heeft gevormd. (Wikipedia)
Maar hoe gedraag je je dan als je volwassen en stabiel bent?

Je zaakjes op orde hebben

Volwassen mensen hebben hun zaakjes op orde. Financieel weten ze waar ze aan toe zijn. Ook al hebben ze bijvoorbeeld schulden weten ze deze af te lossen. Volwassen mensen kijken financieel verder vooruit. Proberen een potje te maken voor onvoorziene uitgaven. Ze zijn niet overmatig impulsief met hun geld of middelen, betalen netjes belasting en verbrassen hun geld en middelen niet voor kortstondig genot. En als ze dit wel doen is dat een bewuste keuze om even los te gaan.

Altruïstisch

Volwassen mensen begrijpen dat de wereld niet alleen om hen draait. Naarmate ze ouder worden leren ze dat het niet mogelijk is om alles te krijgen wat je wel op het moment dat je dit wilt. Ze kunnen prioriteiten stellen. Volwassen mensen kunnen grenzen stellen omdat ze weten dat zonder grenzen ze zichzelf verliezen. Ze zeggen dus wel over wogen nee! Ze gaan evenwichtige relaties aan en bewaren hun energie voor de afspraken die ze maken. Als ze dan toch terug moeten komen op afspraken, zullen ze altijd uitleggen waarom en daar de verantwoordelijkheid voor nemen. Smoesjes zijn voor kinderen.

Nemen verantwoordelijkheid

Volwassen mensen nemen verantwoordelijkheid voor hun acties. Ook hebben ze controle over hun leven. Ze weten wat ze willen en gunnen zichzelf elke dag een momentje om dichter bij hun doelen te komen. Doelen die ze heel bewust gesteld hebben.

Fouten maken

Van fouten leer je. Falen stelt ons in staat te weten welk pad we in elk geval niet moeten volgen. Volwassen mensen verwelkomen fouten.
Bovendien nemen emotioneel volwassen mensen het zichzelf niet kwalijk dat ze gebreken hebben; in plaats daarvan accepteren ze deze gebreken en werken ze aan verbetering. Ze staan er niet op dat de dingen altijd goed gaan, want ze weten dat niet alles rooskleurig is en dat elke tegenslag een goede kans kan zijn om te groeien. Volwassen mensen kunnen ook omgaan met gevoel gefaald te hebben.

Gevoelsleven

Emotioneel volwassen mensen zijn zich bewust van gedachten en gevoelens, zowel de persoonlijke als de uiterlijk waarneembare. Dit gebeurt niet vanzelf. Emotioneel volwassen mensen besteden vaak tijd aan het denken en schrijven over hun gedachten en gevoelens. Deze mentale helderheid stelt emotioneel volwassen mensen in staat om de problemen van het dagelijkse leven efficiënt op te lossen. Ze weten wat ze voelen en daardoor weten ze ook hoe ze naar hun gevoel moeten luisteren.

Innerlijk kind

Het belangrijkste aan emotioneel volwassen mensen is misschien nog wel dat ze weten wanneer ze hun innerlijk kind mogen loslaten. Ze weten wanneer ze de teugels even mogen laten vieren. Ze omhelzen hun innerlijk kind en weten wanneer het tijd is om te spelen. En als het tijd is om te spelen gaan ze lekker los.

Emotioneel volwassen zijn is een lange reis en ik weet helemaal niet of ik er op mijn veertigste klaar voor ben. Gelukkig heb ik nog 11 maanden. Ik hoop dat jij de wijsheid hebt om je naar je jaren te gedragen, maar nog meer om dat af en toe niet te doen.