Verhalen
-
Zeester
Hij smaakt zoeter vandaag. Ik proef de vruchtensalade die hij gegeten heeft, aardbei, banaan en een vleugje ananas. Hij smaakt altijd zoeter in de zomer bedenk ik me. Het keukentrapje waar ik op stond om hem te kunnen zoenen wankelt een momentje als ik eraf stap. Ik verlies toch mijn evenwicht als ik op de schroevendraaier stap die hij naast het trapje heeft laten liggen. Als een zeester lig ik op de grond. Ik ben nog heel. Ik wil blijven liggen, maar hij steekt zijn hand uit. Ondanks dat ik zijn hand vasthoud sta ik niet zo flatteus op. Ik durf het zelfs wel onhandig en klunzig te noemen. “Gaat het?” Ik knik. “Wil je…
-
Slot en Grendel
Anna legt haar hoofd op haar smoezelige kussen. Ze denkt aan die dag 13 jaar geleden. Grendel en zij hadden al een tijdje in dezelfde kringen verkeerd. Ze vond het hem leuk. De blik in zijn ogen had iets ondoorgrondelijks. Ze had niet goed geweten hoe ze het hem moest vertellen, totdat ze een 12 stappen plan had gevonden op het internet. Ze had besloten gelijk de volgende dag tot actie over te gaan. 21 augustus 2011 Anna wordt wakker na een te korte nacht. Ze heeft liggen woelen. Ze gaat Grendel straks zien en hem zeggen hoe leuk ze hem vindt. Wat zal hij zeggen?Ze kijkt op het stappenplan.…
-
Dystopia
“Hoe oud ben ik?” vraagt Meagan met een slaperig stemmetje “Je bent 6, Meagan” “Mama, ben ik morgen nog zes?” “Ja Meagan je bent morgen nog steeds 6” “en overmorgen?” “ook dan ben je nog steeds zes” ” en de dag erna?” “De dag erna ben je ook nog 6, je bent nog 6 tot aan het eind van herfst en de zomer moet nu nog beginnen” Zegt mama met een dromerige stem, maar vervolgt dan streng: ” Nu ga je slapen.” Mama dekt Meagan nog even toe. Meagan denkt vaak aan dat moment, de laatste keer dat ze mama zag. Wat is dat? Meagan luistert met een schuin hoofd…
-
De gestolen wens
Verhaal: De gestolen wens. Jan keek uit over zijn land. Het stond er dor bij. Hij had het warm. Als er niet snel regen kwam was er niets meer aan te doen.
-
Het gelukskoekje
In het midden tussen de desserts zet de serveerster een bakje met twee gelukskoekjes neer. Er gaat een rilling door mijn lijf.
-
Kerstspoken
Kerst was ooit leuk. Cadeautjes, lekker eten en gezelligheid. Naarmate ik echter ouder werd, werd kerst steeds moeilijker. Minder mensen om het mee te vieren. En elk jaar weer die ruzies van mensen om mij heen die gedwongen bij elkaar zijn. Al decennia vier ik het niet meer. Ik ben te oud voor alle drama. Vannacht droomde ik over bijna 75 jaar geleden. Ik herkende mezelf direct. Zij herkende mij ook. We spraken elkaar in de sneeuw op de hoek bij de papier container. Wanneer is het papier ook al weer afgeschaft? “Waarom vier je geen kerst meer?”“Omdat kerst nep is, niet meer gezellig”“Maar kerst is in je hart, je…
-
Mijn geheim
“Kijk eens naar Anne en Marjolein” zegt Jan, die naast mij in het zonnetje zit. “Ja” zeg ik zonder te kijken, want ik weet hoeveel ze op elkaar lijken. “Ze hebben de zelfde lach, dezelfde ogen en dat zelfde rode haar uit mijn familie. Het zouden zusjes kunnen zijn.” mijmert Jan. “Ja, dat zou je zo zeggen” zeg ik zonder mijn ogen van mijn boek op te richten. “Mam, mag ik bij Marjolein blijven slapen” roept Anne. “Ja, als het mag van Jasper en Annemiek” roep ik terug. “Natuurlijk mag dat” hoor ik die zware stem achter mij zeggen. Zoals altijd krijg ik vlinders in mijn buik en een kriebeltje…
-
Ik herinner mij niet
Ik herinner mij niet hoe en waar ik geboren ben. Die eerste gelukzalige dagen erna herinner ik mij evenmin. Ik weet dat het die dagen sneeuwde omdat mij dat keer op keer verteld is. Wel herinner ik mij de vele besneeuwde dagen die volgde in de 40 jaar erna. Sneeuw geeft mij altijd het gevoel dat ik leef. Ik herinner mij de angst voor blauwe plekken. Ik herinner mij hoe ik dacht dan een smurf te worden. En ik herinner mijn angst voor smurfen. Ik herinner mij ook de avonden na het schaatsen, met chocolade melk op de bank en de sprookjes die opa dan vertelde. Sprookjes vind ik geweldig…
-
Tijdcapsule
“Hier oma” zegt Joly “wil jij dit blikje openmaken” Ik herken het blikje dat ik voorzichtig uit de handen van mijn kleindochter haal en kan nog net het woord tijdcapsule lezen die ik er met watervaste stift heb opgeschreven. Ik ga even op een hoop stenen zitten en kijk om me heen. Hier stond mijn huis voordat de bommen vielen. Hier woonde ik voor de derde wereldoorlog. Mijn handen trillen meer dan normaal als ik mijn het kistje open. Ik haal er 2 wascokrijtjes, een paar stukken krantenpapier, een springtouw, 2 plastic rollerskates, een boek van Pippi Langkous en een briefje uit. Ik lees het brief. In een kinderhandschrift staat…
-
Gewist
Ixza hield van haar baan. Ze hield ervan voor mensen te zorgen. De waardering die ze kreeg was bijna genoeg om haar batterij op te laden. Ze zag er ook goed genoeg uit om de taken van mevrouw zelf op zich te nemen. Op de ochtend van zijn verjaardag was meneer ook naar haar toegekomen. Ze had met liefde meneer in al zijn behoeftes bevredigd. Toen mevrouw laat in de ochtend naar beneden kwam, zat meneer dan ook voldaan zijn e-krantje te lezen.
