Gedichten over pijn en verdriet
-
Overlever
Littekens verspreid onder mijn huidje ziet ze niet, maar ze zijn gebleven.De duisternis verslond mijmaar ik kon overleven.
-
Tranen
Ik huil enkel zure tranendie branden op mijn wangen al weken ben ik zo ontzettend moe jouw warme knuffel is wat ik verlang. Het diepe dal de zwarte nacht bittere druppels wat had ik dan verwacht ? Ik huil enkel zoute tranen en stormt in mijn koude hart Sinds ik ons in stukken brak ben ik radeloos verward. Mijn wereld nog maar klein bij tijden zwaar en grauwIk droom van bruisend licht maar dat kan niet zonder jou Ik huil enkel bittere tranen en het stormt zo in mijn hoofdIk verlang zo naar je zoete glimlachdie je mij voor eeuwig had beloofd Ik droom van bruisend lichtvan woele nachten, volle…
-
Oxymoron
Ik voel me een moron een oxymoron wel te verstaanwant mij leven lijkt uit niets anders dan tegenstellingen te bestaan Ik kan niet tegen harde geluiden maar mijn huis is echt te stil Ik wantrouw de meeste mensen maar alleen zijn is ook niet wat ik wil Aan verandering kan ik niet wennen dat lijkt een constante te zijn Ik kan niet zachtjes rennen en langzaam hardlopen is niet fijn Ik voel me niet vooruitstrevend maar ook niet orthodox Ik voel me oxymoron of is het toch een paradox Ik word langzaam oudmaar blijf jong van hart en het oude kind van vroeger leeft in mij, maar nog steeds verward…
-
Ik ben je nog niet kwijt
Het afscheid moet Ik sprak een woordenvloed waarin ik hoopte dat je zou verdrinken Je bent te lang en jouw fundering is te stevig en zal niet zinken
-
Heel me niet.
Het leven heeft zijn trucjes en streken,bestaat uit stromen en rustige beken maar als ik van de waterval valkom ik ooit echt wel weer aan wal Het leven raakt mij soms met stenen maakt mij aan het lachen, laat me wenenHoewel mijn leven kraakt en knarst Ik ben mezelf, ook als ik barst. Mijn probleem hoeft niet door jou te worden opgelost en van inspirerende pijn hoef ik niet niet door jou verlost Gewoon omdat ik nu gebroken ben betekend niet dat jouw hulp erken De barsten van mijn levenhebben mij mijn uniekheid gegeven.en ondanks dat jij het niet zietHeel mij niet. Ik vraag je ondanks mijn pijnlaat mijn weg…
-
Zelfgekozen
Gevoelens vol verbijsteringverdriet, boosheid, schuldworstelen om voorrangAlles wat er nodig is Heling, tijd en veel geduld. De wereld werd heel kleinStond zelfs even stil Hoewel nabestaanden rouwen kreeg jij altijd alles wat je wil Verzachting zou er kunnen zijn door verdriet te delen met elkaar maar tijdens jouw levenverslond jij de vrede met huid en haar Misschien is er nu eindelijk rust Geen pijn meer, niet meer bang maar jouw nabestaande hebben levenslang.
-
Niets zal meer het zelfde zijn
Tranen vallen onhoorbaarvan mijn kin op het hoogpolige tapijt. Heb jij dan geen gevoel, geen gewetenGeen schuld of spijt. Zware tranen stromen langs mijn wangen naar omlaag Niets zal meer het zelfde zijn na jouw laffe daad van vandaag. Hortend en stotend maakt een onmogelijk snikken zich van mij meesterAls ik besef dat jij over een paar dagenvoor altijd verblijft onder de jasmijn en de heester. De stilte die is hoorbaarnaast het tikken van de klokgeen dag zal meer het zelfde zijnomdat jij te vroeg vertrok Zwarte tranen stromen langzaam over mijn wangen naar omlaag. Niets zal meer het zelfde zijn na die laffe daad vandaag
-
Eenzaam
Soms heb ik verdriet en weet ik niet waaromHartpijn, buikpijn en voornamelijk zielepijn. Ik verlang naar dat moment, dat ik als kind gelukkig kon zijn. Soms moet ik opeens huilenstromen de tranen over mijn gezichtIk weet alleen niet wat er is en weet ook niet wat mijn pijn verlicht Soms voel ik me eenzaamdan voel ik mij zo alleen.want als niemand je begrijptwat heb je dan aan 100 000 mensen om je heen Ik heb nergens zin in Geen zin om in bed te blijven of juist er uit te gaan Geen zin in school of werkIk kan de hedendaagse wereld gewoon niet aan. Ik hoor nergens bij en dat…
-
avond tranen (2)
De geur van rozen bezwangerd de avond van ergens in de verre verte hoor ikeen ukelele en ik begin te dansenWie kijkt en Wie stoor ik? Ik denk aan dat dansende tropische meisje met donkere ogen en zo prachtig Mijn huidige bestaan is saaiIk verlang weer naar jachtig. De westen wind proeft bijna zout mijn huid voelt droog als de woestijn Zo’n mooie avond niet in jouw armen dat doet meer dan pijn. De avond eindigt in een zwoele nacht Met sterren in overvloedEn totaal onverwachtvraag ik me af wat je doet. De droge grond maakt de nachten heet Mijn huid droog als de woestijn dat jij niet mijn zoute…
-
Stormen
Ik ben niet mijn demonen, maar zij zijn wel een geheel van mij. Zij zijn de wreedheden die ik heb geleden Zij zijn mijn storm, mijn eb en vloed, het getij. Mijn demonen komen vermomd als orkanen Wolken verbleken mijn schoonheidDe stormen van hormonen zijn niet te stopen Daarna weer spijt Ik ben niet mijn demonenIk ben niet mijn tranen en ik ben niet de regen Maar hoe hou ik in vredesnaam Die demonische tornado’s tegen. Dit gedicht verscheen eerder in mijn bundel “dichtend door de seizoenen“
