Begin NOOIT een blog!
Denk je er over een blog te beginnen? Stop! Niet doen! Denk je erover te gaan schrijven en dit aan andere mensen te laten lezen. NEE stop! Dat is echt geen goed idee!
Het ging goed met mij toen ik dat schreef. Ik was er trots op ik meende het. Ja toch?
Toen kwam het moment dat ik het publiceerde en opeens besefte ik dat het niet zo was als ik schreef. Het maakte mij onrustig.
Hou ik dan toch niet voldoende van mijzelf. Ik heb nog niet alles verandert dat ik niet kan aanvaarden. Die eerste pinksterdag voelde ik mijecht niet gelukkig. Ik had mezelf even heel hard met mijn neus op de feiten gedrukt. Het is dan ook de wereld in. Het staat op internet. Ik kan niet meer terug.
Ik had er gewoon een slapeloze nacht van.
En nu? Nu moet ik er aan gaan werken om te veranderen dat wat ik niet kan accepteren. Wat dat is? Nee, ik ben er nog niet klaar voor dat te delen met de hele wereld. Mijn familie en vrienden weten het.
Dus als je niet wilt veranderen, want dat is het meest moeilijke dat er is, als je je angsten niet wilt overwinnen? Blog niet!
Tevens wordt je vaak, door mensen die je helemaal niet zo goed kent herinnert aan je eigen woorden. Mensen ” pakken” je terug.
Ik ben gestresseerd en mensen vertellen mij over dankbaarheid, over dat wat ik zelf geschreven heb. Ik ben teleurgesteld en mensen lezen mijn stukje voor over omgaan met teleurstellingen.
Wil je niet geconfronteerd worden met je eigen woorden? Blog niet!
Schrijven geeft inzichten. Je wordt gedwongen om na te denken over bepaalde zaken. Als je veel denkt creëer je soms meer problemen dan die er al waren. Publiceren van dingen is ook eng en verandert de kijk van mensen op jou. Blog dus maar niet.
Gelukkig heb ik nog niet zoveel lezers. Want lezers en volgers van een blog hebben verwachtingen. Ik heb zelf verwachtingen. Ik wil op dinsdag een gedichtje af hebben, op donderdag dankbare donderdag en ook in het weekend een stukje schrijven. O je. Verwachtingen. Deze geven stress. Ik heb nog geen gedichtje. Nu moet ik een gedichtje zoeken voor dinsdag en ook voor het weekend heb ik nog niets….help! Stress. Wil je geen deadline-stress blog dan maar niet.
Ben je dyslectisch? Of gewoon niet zo goed in spelling. Bloggen confronteert je er constant mee. Mensen wijzen je er op. Ik ben dankbaar voor die mensen. Het maakt mijn blog beter, maar is ook confronterend. Blog maar niet!
Het is mooi weer. Iedereen is buiten. Ik zit binnen en kijk naar de statistieken van mijn blog. Ik had een heel goed stukje geschreven, maar niemand heeft het gelezen. Ben ik niet goed genoeg? Is niemand geïnteresseerd? Harde confrontatie. Ik wil toch wel graag dat mensen het lezen. Nee, dat hoeven er geen honderden te zijn. Maar helemaal niemand? Dat is sneu. Wil je niet teleurgesteld worden. Blog dus maar niet!
Na een harde confrontatie door mijn eigen schrijfsels, kon ik niet anders dan schrijven. Ik moest schrijven, het moest er uit! Voor mij is het te laat! Ik ben al verslaafd aan het bloggen. Bloggen is mijn verslaving geworden. Ewel trots op dit blog dat jij nu leest.
Wat vind jij ervan?
