avond tranen
gedichten over kwetsbaarheid

Avond tranen

De avond valt
half verlicht door de ondergaande zon.
Het regent binnen
laat zoute vlekken achter op mijn japon.

Sterren zouden over mij moeten waken
Geboren onder de slangendrager
De wereld draait al weken
vele malen trager

Hersenspinsels spin ik
Verdwaal dan in het labyrint
Zal een Minotaurus mij verslinden
voor ik de uitgang vind.

Hoofdpijn, natte wangen
zal het ooit verdwijnen
durf ik weer met hoofd en hart
of kies ik, binnen, weg te kwijnen?

Over een seconde, een week, een jaar
Hoelang kan ik dit nog verdragen
Ik heb geen antwoord
alleen nog vele vragen

Hoeveel maanden, jaren, weken
kan ik dit allemaal verdragen?
Bestaat er überhaupt wel iemand
met het antwoord op mijn vragen?

De regen binnen
laat zoute vlekken achter op mijn japon.
en elke druppel maakt het lichter
in de ondergaande zon.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

%d bloggers liken dit: