Assepoester of Wonderwoman

Anno 2016 heb ik als vrouw meer mogelijkheden dan alle generaties vrouwen voor mij hebben gehad. Maar intussen zit ik met een hardnekkige erfenis, die dat weer saboteert. De Assepoester in mijzelf. Ik wil graag echter de cat woman, de superwoman of wonderwoman zijn, maar ik wil ook niet alles alleen doen en dat hoeft ook niet. Maar wat dan?

De afgelopen 2 millennia waren niet de glorietijden van de vrouw. We leken op eva en minder op Lilith . De patriarchale maatschappij verdrukte vrouwen en anderen bepaalde het leven van de vrouw. We mogen pas stemmen sinds 1922.  Ons leven werd bepaald door onze mannen, vaders en broers.

Verantwoordelijkheid

Verantwoordelijkheid is een heel belangrijk begrip, als het om je eigen geluk gaat. Het klinkt geweldig, verantwoordelijkheid, vrijheid, meetellen. Maar wat is de keerzijde? Een soort morele verplichting. Namelijk, dat je zo min mogelijk verantwoordelijkheid voor je welbevinden bij anderen neerlegt, en zo veel mogelijk ervan zelf neemt. Je bent zelf verantwoordelijk voor jouw eigen geluk.

Klinkt dit je vanzelfsprekend in de oren? Lijkt het je nogal wiedes dat je hiernaar leeft? Wees daar niet te zeker van. Duizenden jaren afhankelijkheid hebben hun sporen nagelaten. We kijken er niet graag naar. Als individu niet, als maatschappij niet. Maar het is er wel. Er zijn nog altijd meer vrouwelijk Assepoesters dan mannelijke.

Assepoester

Ooit schreef Colette Dowling een fascinerend boek: ‘Het Assepoester-complex’. Haar betoog kwam er in het kort op neer dat de emancipatie zó snel en rigoureus verlopen is, dat we een ingebakken deel van onze vrouwelijke erfenis ontkennen. Namelijk, de Assepoester in onszelf. Het miskende poetsmeisje dat zit te wachten tot de prins op het witte paard haar komt redden. Ooit was die droom toegestaan, want zo waren de rollen (m/v) verdeeld. Anno 2016 niet meer. We moesten het toch zo nodig zelf doen? Nou, ga je gang maar! En dan niet zeuren als het een beetje tegenvalt! Dus de moderne vrouw, zij ploegde voort. Met de lusten én de lasten. Knap hoor! Alleen is de innerlijke Assepoester niet zo makkelijk weg te sturen als we graag denken.

Slachtofferschap versus geluk

Duizenden jaren lang hadden vrouwen weinig rechten. Maar wel ééntje, namelijk dat van het slachtofferschap. Helemaal gereserveerd voor ons. We mochten met de vinger wijzen. Zij het onder ons, via omwegen, vanuit een keurig besef van machteloosheid, dus zonder het plan écht iets ermee te bereiken: ‘Ja, als mijn man nou eens..’ of ‘Ja, als ik toch maar de kans had gehad om..’ ‘Als mijn ouders me anders hadden opgevoed..’ Enzovoort. En dat recht is er één dat we nog weleens blijven hanteren. Of we het nu merken of niet. Zelfstandige vrouw of niet. Lees er de bladen maar eens op na. Dat is niet zo gek als het lijkt. Assepoesterschap heeft voordelen. Als ‘zij’ je de kans niet geven, betekent dat dat wat er ook gebeurt, het niet aan jou kan liggen. Je hoeft ook niet je bloed, zweet en tranen op je geluk in te zetten. Want ach, wat kun jij nu helemaal uitrichten nu de omstandigheden zijn zoals ze zijn? En bovendien kan het nemen van verantwoordelijkheid dood- en doodeng zijn. Je kunt falen, je verwonden aan desillusies en mislukking, in een kartonnen doos op straat eindigen.

Supervrouw zoekt sterke schouder.

Laats vertelde een aantal mensen tegen mij:” je hoeft het niet alleen te doen Danielle” Maar de sterke vrouw in mij wil geen Assepoester zijn. Aan de andere kant verlang ik er soms naar om juist in de slachtoffer rol te kruipen. “lekker anderen de schuld geven”

Het pad van een sterke vrouw die haar verantwoordelijkheid neemt gaat niet alleen maar over rozen, zoals al die reclames vol snelle vrouwen ons willen doen geloven. Zelfbeschikking is prachtig, maar soms weegt alles zo loodzwaar dat ‘wonderwoman’ maar één ding wil: die sterke schouder. Een man die alle zorgen van je nek neemt, een prins charming.  Je mag en kunt jezelf niet verwijten, dat de vele verantwoordelijkheden die wij vrouwen anno 2016 dragen, ons soms te veel worden. Assepoester is wel een van de meest krachtige vrouwen, zoals ze zonder hoop het volhoud, maar geeft toch ook het beeld dat wij een man nodig hebben om ons te “redden”

De balans

Kijk eens naar je leven. Doe jij wat je werkelijk wilt, of is er iets wat je tegenhoud. Ben je gelukkig? Of zijn er dingen die je geluk in de weg staan. Let een goed op je reactie diep van binnen. De pijn, die wond waar komt dat vandaan. Volg het spoor. Wat of wie raakt je zo? Je baas, je vriend, je kind, de bedenker van de pensioenwet of juist de kinderopvang of gewoon het lot en het toeval. Dit is het punt waarop je kunt ontdekken wat jou verwond en wat je kunt helen. Hierop bepaal je wat echt belemmerd en zaken waar je wel direct invloed op kunt uitoefenen. Ga dan stap voor stap de confrontatie aan. Koester de Assepoester in jezelf en voel je niet schuldig over dingen die jij niet kunt veranderen. Koester ook de Wonderwoman en laat haar vechten voor de dingen waar je wel invloed op hebt.  Laat beide vrouwen niet jouw geluk in de weg staan.